Wycieczka do Wałbrzycha

 W ramach projektu „Klimaty sztuki i podróży” pojechaliśmy 5 sierpnia do Wałbrzycha. Projekt uzyskał dofinansowanie z budżetu Powiatu Dzierżoniowskiego.
  Przed wejściem do muzeum zostaliśmy podzieleni na 2 grupy. Jedna grupa zwiedzała Muzeum Porcelany, a w tym samym czasie druga grupa udała się do Muzeum Reformacji. Po wysłuchaniu Pań przewodniczek opowiadających o ogólnych informacjach dotyczących powstania muzeów i pozyskania zbiorów eksponatów, wyposażeni w audio guidy ruszyliśmy w podróż do przeszłości.

  Muzeum wałbrzyskie powstało w 1908 roku. Jego początki sięgają działalności Towarzystwa Starożytności Ziemi Wałbrzyskiej, założonego z inicjatywy Juliusa Joppicha. Początkowo nosiło nazwę Altertumsmuseum für das Waldenburger Gebirgsland i było miejscem zgłębiania lokalnych dziejów. W 1926 roku muzeum zostało przekształcone w Heimatmuseum in Waldenburg (Muzeum Regionalne w Wałbrzychu), a jego siedziba została przeniesiona do prestiżowego pałacu Albertich przy ul. 1 Maja 9. Po zakończeniu II wojny światowej w 1947 roku placówka ponownie została otwarta dla zwiedzających a dyrektorem został Marek Sagan. W 1949 roku muzeum stało się instytucją państwową pod nazwą Muzeum w Wałbrzychu, a jego długoletnim dyrektorem został Eufrozyn Sagan. W roku 1999 muzeum stało się Samorządową Jednostką Kultury Gminy Wałbrzych, a trzy lata później na mocy decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wpisane zostało do Państwowego Rejestru Muzeów.
 Od 2015 roku obiekt działa jako Muzeum Porcelany. Kolekcja liczy ponad 10 tysięcy obiektów porcelany śląskiej oraz europejskiej m.in. pochodzącej z XIX-wiecznych fabryk wałbrzyskich oraz najważniejszych fabryk Europy m.in. Miśni, Berlina i Wiednia.
  Eksponaty zostały zaprezentowane w pomieszczeniach zaaranżowanych na dawną mieszczańską rezydencję. Malarstwo, meble i wyposażenie pomieszczeń podkreślały piękno prezentowanych eksponatów z porcelany. Oprócz kolekcji historycznej porcelany z XIX wieku obejrzeliśmy ceramikę z lat 50. i 60. XX wieku.
  Wyroby z porcelany to nie tylko zastawy stołowe, serwisy kawowe czy herbaciane. Porcelana służyła do wykonywania naczyń i przedmiotów o różnym zastosowaniu: misterny dzbanuszek na fiołki, figurki tancerek, stojaczek na cygara, lusterko, lalki, wizytownik, kubek dla wąsacza. Porcelana była materiałem, z którego wykonywano naczynia toaletowe: miski, dzbanki, mydelniczki a nawet sedesy. Wszystkie wyroby były malowane ręcznie.   
Wyroby z porcelany były również wykorzystywane do celów marketingowych, gdyż posiadały namalowane okoliczne pejzaże lub wizerunki właścicieli fabryk. 
Na zakończenie zwiedzania obejrzeliśmy galerię polskiego malarstwa współczesnego z dziełami Beksińskiego, Dudy-Gracza, Starowieyskiego i Nowosielskiego.

  Kolejnym miejscem, do którego się udaliśmy było Muzeum Reformacji w Wałbrzychu mieszczące się w zabytkowym Kościele Zbawiciela. Muzeum utworzono z okazji 500 lecia Reformacji na Ziemi Wałbrzyskiej. W 1525 roku w obecnej dzielnicy Wałbrzycha – Szczawienko – został ustanowiony pierwszy pastor. 
Muzeum Reformacji podzielone jest na dwie części. Po lewej stronie jest część, która mówi o reformacji samej w sobie. Czym była, jak ona wyglądała na świecie, jak wyglądała także w Polsce. Druga strona, po prawej, dotyczy tej reformacji na ziemi wałbrzyskiej. Także parafii których, dzisiaj nie ma. 
Dzisiaj parafia liczy około stu wiernych. Jednak na przełomie XVIII i XIX wieku było ich ponad 18 tysięcy. Zachowało się wiele pamiątek z tamtego czasu. Na wystawie zobaczyć można między innymi starodruki, śpiewniki, Biblię, naczynia liturgiczne czy srebrne talary. Na uwagę zasługuje misa chrzcielna z 1742 roku. U góry można zauważyć, że mamy zrobioną inskrypcję od Marty Elizabeth Engel i to właściwie jest misa chrzcielna, która była używana w domu modlitwy znajdującym się po prawej stronie. Dom modlitwy funkcjonował do wybudowania Kościoła Zbawiciela w 1788 roku.
W XIX wieku powstało także 8 kościołów w okolicznych miejscowościach, które dzisiaj są już dzielnicami Wałbrzycha. Do kościoła ewangelickiego należały często najznamienitsze rody. Umieszczone na ścianach plansze opisują historię reformacji na ziemiach wałbrzyskich. Plansze mają także za zadanie oddanie pewnego hołdu tym, którzy budowali te kościoły, którzy o nie dbali, dzisiaj po nich nie ma śladu. 
Zakup pamiątek w sklepiku muzealnym zakończył nasz pobyt w tym pięknym miejscu.

  Spacerkiem przez Rynek udaliśmy się do BWA – Biura Wystaw Artystycznych. W pomieszczeniu galerii znajdowała się wystawa ceramiki Stanisława Możdżenia. Cykl – Pejzaże był wykonany z porcelany nieszkliwionej zdobionej techniką autora.

  Kolejnym miejscem do którego udaliśmy się spacerkiem był Park Jana III Sobieskiego ze  schroniskiem „Harcówka”.  Ponadstuletni park górski o charakterze leśnym na wysokości przekraczającej 500 m n.p.m. jest  miejscem aktywnego wypoczynku. Po krótkim odpoczynku i przerwie na kawę i ciasteczko powędrowaliśmy żółtym szlakiem na Wałbrzyską Wieżę Widokową. Największa atrakcja parku to 37-metrowa wieża złożona z 6 tarasów. Stalowa konstrukcja nawiązuje stylistycznie do dawnych wież chłodniczych i przemysłowej tradycji miasta. Z wieży roztacza się wspaniały widok na panoramę Gór Wałbrzyskich, Kamiennych i Sowich oraz Wałbrzycha a zwłaszcza Śródmieścia i Nowego Miasta.
Pełni wrażeń, około godziny 16.00 wróciliśmy do Dzierżoniowa.

Zofia Mioduszewska

Powrót do Wydarzenia 2025 II półrocze